برنامه های مختلف محدودیت غذایی، در مواردی از قبیل شروع تولک بری و به تعویق انداختن شروع دوره تولیدی مرغان تخمگذار مورد استفاده قرار می گیرد.

برنامه محدودیت غذایی به طور تجربی با استفاده از جیره های غذایی با فیبر بالا و انرژی پایین صورت می گیرد و یا این که مقدار خوراکی که در اختیار پرنده قرار می گیرد، محدود می شود.

با کاربرد روش اول، معمولاً مقدار خوراک مصرفی پرنده 5/1 برابر افزایش می یابد و به دنبال آن هزینه پرورش پولت هم افزایش خواهد یافت. یادآوری می گردد که منابع حاوی فیبر هم همیشه با قیمت های مقرون به صرفه و اقتصادی در دسترس نمی باشند.

کاربرد دومین روش هم به دلیل انجام محاسبات دقیق برای تعیین خوراک مصرفی هر پرنده در هر روز و اشتباهاتی که ممکن است در این راستا اتفاق بیفتد، پر هزینه خواهد بود. در اینجا به نظر می رسد که مواد افزودنی مطبوع کننده خوراک بتوانند نقش عمده ای را ایفا نمایند.

این ترکیبات موجب تحریک ترشح شیرابه های هضمی در دستگاه گوارش طیور می شوند و به این ترتیب باعث افزایش بازدهی مصرف انرژی می شوند. به این ترتیب با تامین انرژی مورد نیاز، مقدار خوراک مصرفی هم کمتر می شود و این امر محدودیت غذایی را با موفقیت بیشتری روبرو می کند.